کرگدن دل‌ نازکی هستم که پیر شده!


تنهایی, مهدی صادقی, نثر

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *