دانلود آهنگ “یلدا” از رستاک حلاج با کیفیت 320
اینکه بارون گرفته
اینکه اون توی راهه
اینکه فهمیده دوری
بدترین اشتباهه
مثل شومینه روشن
مثل آیینه روراست
بعدِ یک سال دوری
این که آخر خودش خواست
یعنی پاییز امشب
بارشو جمع کرد و
میشه با عشق سر کرد
این زمستونِ سردو
یعنی آغوش سردم
پُر شه از عطرِ موهاش
یعنی یلدای امسال
با منه آرزوهاش
آرزوهات مبارک
شب یلدات مبارک
بنشین برایت حرف دارم در دلم غوغاست
وقتى که شاعر حرف دارد آخر دنیاست
شاعر بدون شعر یعنى لال! یعنى گنگ
در چشم هاى گنگ اما حرف دل پیداست
با شعر حق انتخاب کمترى دارى
آدم که شاعر مى شود تنهاست یا تنهاست
هرکس که شعرى گفت بى تردید مجنون است
هر دخترى را دوست مى دارد بدان لیلاست
هر شاعرى مهدى ست یا مهدى ست یا مهدى ست
هر دخترى تیناست یا ساراست یارى راست
پروانه ها دور سرش یکریز مى چرخند
از چشم آدم ها خل است از دید من شیداست
در وسعتش هر سینه داغ کوچکى دارد
دریا بدون ماهى قرمز چه بى معناست
دنیا بدون شاعر دیوانه دنیا نیست
بى شعر، دنیا آرمانشهر فلاطون هاست
من بى تو چون دنیاى بى شاعر خطرناکم
من بى تو واویلاست دنیا بى تو واویلاست
تو نیستى وآه پس این پیشگویى ها
بیخود نمیگفتند فردا آخر دنیاست
تو نیستى و پیش من فرقى نخواهد کرد
که آخر پاییز امروز است یا فرداست
یلداى آدم ها همیشه اول دى نیست
هرکس شبى بى یار بنشیند شبش یلداست
اینجا در این تلاقی خون‌ها و شیشه‌ها
شب‌های بد بلندترند از همیشه‌ها
شب‌های بد بلندترند از همیشه‌ها
تا آب این درخت بخشکد به ریشه‌ها
امشب بدون جامه بخوابی بلندتر
بر روی روزنامه بخوابی بلندتر
دار و صلیب و قبر ببینی زیادتر
خواب پلنگ و ببر ببینی زیادتر
وقتی شب از همیشه شود جانگدازتر
خون شما به شیشه شود جانگدازتر
یلدا حریف این‌همه سختی شود مگر
سیبی که می‌خورید درختی شود مگر
مستوجب عطای بخیلان شوی شبی
منظور وعده‌های وکیلان شوی شبی:
«من آمدم ترانه بیارم برایتان
آجیل و هندوانه بیارم برایتان
روزانتان همیشه به جوزا بدل شود
شب‌هایتان همیشه به یلدا بدل شود
آن قصر زرنگار، پس از کوه و جنگل است
سختی همیشه در صد و سی سال اول است
دیگر کلید بخت به جیب تو می‌شود
یعنی خوراک برّه نصیب تو می‌شود
ما هندوانه هر شب دی پوست می‌کُنیم
آن را نثار خوب‌ترین دوست می‌کنیم»
کوچک زیاد بوده‌ای، اینک بزرگ شو
این پوست را رها کن و ای برّه! گرگ شو
سال دگر به سیب زمینی بسنده کن
با هر چه نزد خویش ببینی بسنده کن
امسال اگر بریدۀ نان می‌خوریم ما،
سال دگر خوراک شبان می‌خوریم ما
برگ ريزوناى پاييز کى چشم برات نشسته
از جلو پات جمع ميکنه برگاى زرد و خسته
کى منتظر ميمونه حتى شباى يلدا
تا خنده رو لبات بياد شب برسه به فردا
شب یلدایم اگر با تو سپر شد یلداست…
یا اگر این شب من باتو سحر شد یلداست
ما که عمری زده ایم دم زِ فراق تو، اگر…
بعد از این شامِ سیه، ختم سفر شد یلداست
ما که خود چله نشین تو شدیم آقا جان
این شب چله اگر از تو خبر شد یلداست
شب نشینی و کنار دگران خوب اما
باتو و عشق تو گر جمله به سر شد یلداست
ای خدای کرم و جود و محبت، مهدی
از کرم بر من اگر از تو نظر شد یلداست
همچنان آل علی در خطر تهدیدند
آن دمی که زِ شما دفع خطر شد یلداست
چون شهیدان تو ای شهد شهادت نوشان
سینه ام گر به دفاع از تو سپر شد یلداست
حرف آخر، اگر این چشم من ای صاحب اشک
امشبی بهر غم جدّ تو تَر شد یلداست…
دو قدم مانده که پاییز به یغما برود
این همه رنگ قشنگ از کف دنیا برود
هرکه معشوقه برانگیخت گوارایش باد
دل تنها به چه شوقی پی یلدا برود؟
گله هارابگذار!
ناله هارابس کن!
روزگار گوش ندارد که تو هی شِکوه کنی!
زندگی چشم ندارد که ببیند اخم دلتنگِ تو را
فرصتی نیست که صرف گله وناله شود!
تابجنبیم تمام است تمام!!
مهردیدی که به برهم زدن چشم گذشت….
یاهمین سال جدید!!
بازکم مانده به عید!!
این شتاب عمراست …
من وتوباورمان نیست که نیست!!
زندگی گاه به کام است و بس است؛
زندگی گاه به نام است و کم است؛
زندگی گاه به دام است و غم است؛
چه به کام و
چه به نام و
چه به دام…
زندگی معرکه همت ماست…زندگی میگذرد…
زندگی گاه به نان است و کفایت بکند؛
زندگی گاه به جان است و جفایت بکند؛
زندگی گاه به آن است و رهایت بکند؛
چه به نان
و چه به جان
و چه به آن…
زندگی صحنه بی تابی ماست…زندگی میگذرد…
زندگی گاه به راز است و ملامت بدهد؛
زندگی گاه به ساز است و سلامت بدهد؛
زندگی گاه به ناز است و جهانت بدهد؛
چه به راز
و چه به ساز
و چه به ناز…
زندگی لحظه بیداری ماست…زندگی میگذرد…
چکامه
