حسن توکلی

ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﻡ ﺑﻪ ﺗﻮ
ﺳﺮﻣﯿﺪﺍﻥ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﻓﺘﺎﺩ

ﺑﺎﺩ ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﭼﺎﺩﺭﺕ ﭘﯿﭽﯿﺪ
ﺩﻫﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﺭﻭﺩ ﺁﺏ ﺍﻓﺘﺎﺩ

ﭼﺎﺩﺭﺕ ﮔﻞ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺍﻣﺎ ﺑﺎﺯ
ﻋﻄﺮ ﻭ بوﯼ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻫﻮﺍ ﭘﯿﭽﯿﺪ

ﺭﺩ ﺷﺪﯼ ﮐﻮﭼﻪ ﮐﻮﭼﻪ ﻣﺴﺖ ﺷﺪﯾﻢ
ﺩﺳﺖ ﻫﺮﻋﺎﺑﺮﯼ ﺷﺮﺍﺏ ﺍﻓﺘﺎﺩ

ﺑﺎﺩ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﮐﻼﻓﻪ ﺍﺕ ﮐﺮﺩﻧﺪ
ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺧﻮﺵ ﻗﯿﺎﻓﻪ ﺍﺕ ﮐﺮﺩﻧﺪ

ﺑﺎﺩ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺷﺪ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺷﺖ
ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﺳﺮﺕ ﺣﺠﺎﺏ ﺍﻓﺘﺎﺩ

ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻮﻕ ﻋﻄﺮ ﻭ ﺑﻮﯾﺖ ﺭﺍ
ﺯﻝ ﺯﺩﻡ ﭘﯿﭻ ﻭ ﺗﺎﺏ ﻣﻮﯾﺖ ﺭﺍ

ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻤﻢ ﺳﯿﺎﻩ ﺷﺪ ﺩﻧﯿﺎ
ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺑﻪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﻓﺘﺎﺩ!

ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﺷﻬﺮ ﺑﯽ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺷﺪ
ﭼﺎﺩﺭ ﻣﺸﮑﯽِ ﮐِﺸﯽ ﻣﺪ ﺷﺪ

ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺭﻓﺘﻨﺖ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ
ﺍﺗﻔﺎﻗﺎﺕ ﺑﯽ ﺣﺴﺎﺏ ﺍﻓﺘﺎﺩ...

آنچنان ذهن من از خواستنت سرشار است
که شب از یاد تو تا وقت سحر بیدار است

حیف از این قسمت و تقدیر که هر کار کنم
باز بین من و تو، فاصله معنا دار است

خودمانیم، تعارف که نداریم بگو
دست بردارم، اگر پای کسی در کار است

بی تو با یاد تو رویای قشنگی دارم
قسمت این است، دلم دولت خود مختار است

فرض کن دست مترسک به کلاغی نرسد
دستِ کم باعث دلگرمی شالیزار است

روزها یاد تو، شب یاد تو، در خواب خودت
سهمم از حادثه ی عشق، همین مقدار است