حسین صیامی

میان موج موهای سیاهت سخت آرامم

سلام ای ماورای استعاره، برتر از تشبیه
شبیه صبح زیبا و دل انگیزی، بلاتشبیه!

بکش دست نوازش بر سرم آرام و پیوسته
همانطوری که دست مومنی بر دانه تسبیح

دل و شرم از سیاهی‌ها، گرفتار تباهی‌ها
ندایی آمد آهسته که "اِنَّ العشق قَد یُنجیه"

تو را اخمی است شیرین روی پیشانی که می‌دانی
مرا از کودکی انسی است تا امروز با تنبیه

میان موج موهای سیاهت سخت آرامم
که "اِنَّ اللَّهَ یأْتِیکُمْ بِلَیلٍ تَسْکُنُونَ فِیهِ"

دلم می‌خواهد این مصراع پایانی بگویم که:
دل انگیزی دل انگیزی، دل انگیزی بلاتشبیه!

...
حسین صیامی, عاشقانه, غزل نظر دهید...