چکامه...ایست ها!
پاشیده ام زهم چو نظام فاشیست ها !
بیهوده ام چو زندگی نهیلیست ها !
این روزها تمام سرم را گرفته اند
آزارخواهیِ همه ی مازوخیست ها !
من خسته ام تمام تنم درد می کند
چون توپ بازی یی وسط فوتبالیست ها !
سنگینم و پر از تپش و ترس و استرس
از جاده های اصلی و فرمان ایست ها !
ای چشم های قهوه ای انتزاعی ات
الهام بخش شاعری سمبولیست ها !
آغوشت ای خدای عزیزی که ساختم
آرامگاه ساحلی سربه نیست ها !
تحلیل می روم که در این روزهای بد
خورشیدی و چه چاره توانند ...پیست ها !
با من نکن هر آنچه که دیروز کرده اند
با خون و خاک و مالِ لهستان، نازیست ها !
با من نکن هر آنچه که امروز می کنند
با اورشلیم، جامعه ی صهیونیست ها !