محمد جوکار

انگار آتیلای خونخوار است چشمانت
آقا محمدخان قاجار است چشمانت!

صد بار نیشابورِ قلب من به یغما رفت
سرنیزه های قوم تاتار است چشمانت!

جغرافیای قلب من ، تسلیم شد زیرا
آماده ی دستور کشتار است چشمانت

بغضی نهفته در شکوهِ کوهِ دلتنگی ت
آتشفشانی بس پدیدار است چشمانت

خورشید هر روز از نگاهش شرم می بارد
سرچشمه ی گرمای سرشار است چشمانت

آوای باران لای شالیزار آرامش
سمفونی تکرارِ دیدار است چشمانت

نبض امیدِ سرو یا اعجاز شب بوها
یا آنکه رویای سپیدار است چشمانت ؟

چون آرزویی گم شده در قلبِ تنهایی ست
دروازه ی دنیای اسرار است چشمانت

صدها ستاره در مدار چشم مغرورت
انگار که کانون پرگار است چشمانت

اشعار من زندانی یاس خیال توست
شاید هنوز از من طلبکار است چشمانت