مصطفی الوندی

ای هر سخنت قطره ی باران بهاری
باید که بر این تشنه ی بی تاب بباری

من معدن حرفم پرم از شعر و تغزّل
امّا تو عزیزم به خدا حرف نداری!

سیب است و انار است و عسل هست و شکر نیز
واجب شده بر خوان لبت شکرگزاری !

تو قصّه “شیرینی” و من شاعر ”مجنون ”
این گونه بعید است به من دل بسپاری !

سیگار و غزل چاره بی حوصلگی هاست
یک شعر بمان پیشم اگر حوصله داری...