مهدی رضازاده

بِسمِ چشمانِ تو که آیه ی قرآنی هست
لهجه ات پاک ترین سوره ی سبحانی هست

گِرِهِ زلفِ تو تندیسِ پریشانی هست
سبکِ ابروت عراقی و خراسانی هست

تو خودت مثنوی و رازِ غزل میمانی
و لبت شعرِ نویِ شاعرِ کاشانی هست

خالِ لبهایِ تو در نقشه ی هند آمده است!
زورِ عشقِ تو مگر بازویِ افغانی هست

عربی سرمه به چشمانِ قشنگت کردی
روسری بستنِ تو شیوه ی لبنانی هست

ای زلیخا همه ی شهر به دنبال تو و
دلِ تو در گرویِ برده یِ کنعانی هست

ای تو میخانه ی عشّاقِ سرِ کوچه یِ ما
مثلِ مِی لذّتِ دیدارِ تو پنهانی هست

ای که غافل ز دلِ سوختگانی گلِ من
دلِ من اَرگِ بمی در پیِ ویرانی هست

عکسِ تو قبله ی من بود کنارِ مُهرَم
که پرستیدنِ تو کلِ مسلمانی هست.

تو بگو تا که به پیشانیِ تو بِنویسند:
خوشگلی مختص دوشیزه یِ ایرانی هست