چکامههمسرم پشت به من خوابیده، بغلم کن تو که عزرائیلی !
انتشار اشعار شما در چکامه چکامه در اینستاگرام کتاب قهوه سرد آقای نویسنده اثر روزبه معینکتاب جزء از کلدیوان بدون سانسور ایرج میرزاکتاب نفیس رازهایی درباره زناننسخه کامل کفرنامه کارورمان صد سال تنهایی مارکزدیوان بدون سانسور فروغ فرخزادمجموعه نفیس “چگونه شاعر شویم؟”مجموعه 150 شعرگرافی خاصمجموعه نفیس 100 شعر اروتیک فارسی
آب برده ست مرا با دامن
بپران خواب مرا با سیلی!
"ترس" یعنی تو جوان باشی و من
یک زن چادری زنبیلی !
من، به اندازه ی تن ها، تنها
گیر کردم ته بن بست جنون
تو، شریک همه ی بسترها
با همه خلق خدا فامیلی
مرض راضی مرز تو شدن
اصل خود-داری و خود-دوری نیست؟
تو که هر روز خدا، در من گیر
تو که بی مرگی و بی تعطیلی
زن برفی، تب دوری دارد
آشپزخانه به باران نزدیک
تو نیایی، به دلت خواهد ماند
داغ این بستنی وانیلی !
درک کن! فاحشه ها باکره اند!
خانه امن است اگر در باز است
گاه مجبوری ، اگر مختاری
مثل مادر شدن تحمیلـی
زخم بر زخمه نشد، زخمه به زخم
من به ساز تو برقصم تا کی؟
باز مجروح تو، مهجور از تو .
دلم و قافیه هایم نیلی..
شب ما، از سر خط، ساختگی ست
نقش دیوار شدن کم دارد !
قد یک پنجره ، خورشیدی کن
خسته ام از قفس تاویلی
سی و یک ساله شدم، سی مرغم
که به یک تیر، میفتم از خون
به تمنای شکار تو شدن
منم و پاشنه ی آشیلی!
زن، گذشت از سی و آب از سر تا
توی آغوش تو ماهی بشوم
همسرم پشت به من خوابیده
بغلم کن تو که عزرائیلی !