وجیهه جامه بزرگی

زیبایی من کار دستم داده، میدانم!
تک بیت نابی حک شده بر پشت نیسانم!

یک روز من هم بوده ام در اوج اما، آه
از عرش بر فرش آمدم، همزاد بارانم

می روی اما برایم مثل روز ِ روشن است
زندگی بعد از تو بر وفق مرادِ این زن است

داغی ِمردادی و من، غنچه ی اردیبهشت
رسمِ تو، شادابی ِ من را به یغما بردن است

بعد ازاین تقدیر ِ تو مانند اشک ازچشم من
ذره ذره روی خاکِ بی کسی افتادن است

با تمام دشمنانم دوست خواهم شد که صد،
دشمن ِ بد بهتر از یک دوست، اما دشمن است

با تو از مردانگی از مهربانــی دم زدن
قصه ی کوبیدن آب درونِ هاون است

از خیالت می گریزم باز، اما مثل مرگ
سایه ای هستی که هرجایی که هستم بامن است