علی زارعی رضایی

از نان گذشته ام من و از نام بگذرم
هیهات، لحظه ای اگر از جام بگذرم!

من یک کبوترم،سر این بام مانده ام
من آفتاب نیستم از بام بگذرم!

اینک منم کبوتر زخمی کنار تو
باید از آب و دانه و از دام بگذرم

دست مرا بگیر و ببر در تنور عشق
حیف است پخته آمده ام، خام بگذرم!

از چال چانه ی تو به چاه لبت شدم
حالا چگونه می شود از کام بگذرم!

تو قبله ام شدی که برای تو ناگهان
از مسجدالحرام و از احرام بگذرم

کافر شدن چقدر می آید به من اگر
روزی کنارت از همه آرام بگذرم

شب بود و ماه بود و بیابان اضافه شد
یک غصه بر ستم کشیِ جان اضافه شد

از سمت قلب خسته ی من ترس و دلهره
از سمت چشم های تو طوفان اضافه شد

موی تو، تور و ماهی بی چاره قلب من
قلاب عشق آمد و بر آن اضافه شد

تیرت دقیق آمد و بر شعر من نشست
زخمی عمیق بر دل حیران اضافه شد

از بس خیال در سر من دور می زند
در کوچه ای هزار خیابان اضافه شد

گرمای بی نهایت اهواز بس نبود
توی سرم شلوغی تهران اضافه شد!

می خواستم ببینمت اما نیامدی
فیلی به تنگی دل فنجان اضافه شد

حالا سپیده سر زده از سمت خانه ات
دیدار پا نداده و هجران اضافه شد

این صبح با شبی که نباشی چه فرق داشت
آغاز دیدن تو به پایان اضافه شد