چکامهشب رشت است و دلم پیش تو سرگردان است!
در دل ِمن كه برای دل ِ تو جایی هست
ساعت هشت شب انگار خبرهایی هست
ساعت هشت شب انگار تو بر می خیزی
به وجود نگرانم هیجان می ریزی
شب رشت است، هوا منتظر باران است
شب رشت است و دلم پیش تو سرگردان است
شب بخیر ای نفس ات شرح پریشانی من
ماه پیشانی من! دلبر بارانی من!
رشت زیباست،تو وقتی به هوا زُل بزنی
بنیشینی و به گیسوی ترت گُل بزنی
عشق سطری ست از احساس نجیب تن تو
عطر، عطر خوش و رویایی پیراهن تو
نغمه ای،زمزمه ای نیست،هوا سنگین است
پنجه ای تازه بزن،باز دلم غمگین است
به هوای تو سری هست كه پر خواهم داد
دل به توفانی دریای خزر خواهم داد
یاد آن وعده كه مست آمده بودی پیشم
هشت شب، چتر به دست آمده بودی پیشم
چترت آمیزه ای از گرمی و زیبایی بود
زیر چتر تو همه چیز تماشایی بود
دوست دارم به خدا خنده ی رنگینت را
تو و زیبایی ایرانی و غمگینت را
تو نباشی اثر از گرمی و زیبایی نیست
رشت بی عطر نفس های تو رویایی نیست
كاش می شد به همان هیات و حالت باشی
باز هم گوشه ی میدان رسالت باشی
كاش می شد به هوا فرصت بارش بدهیم
بنیشینیم و دو لب چای سفارش بدهیم
كسری از پنجره باز است،هوا دم دارد
این هوا عطر نفس های تو را كم دارد
به هر آن چیز بخواهی قسَمت خواهم داد
دل خود را به هوای قدمت خواهم داد
وقت تنگ است،بیا بی كسی ام را كس باش
باز هم در پس هر حادثه دلواپس باش
وقت تنگ است هوا منتظر باران است
شب رسیده است و دلم پیش تو سرگردان است
ساعت انگار - سر هشت - به من می خندد
آمدی پیش من و رشت به من می خندد!
